Tęsknota nieraz doskwiera nam, Ludzie się bawią choć są sobie obcy. Budują miasta, tworzą nowy ład, Zapominając o sprawach istotnych: O bliskich, co życiu nadają sens. O tych, w których kręgu się obracamy. O tej najważniejszej z ważnych rzek, Co płynie w nas, gdy się kochamy. Druhu mój, przyjacielu, mój rozmówco, Proszę, powiedz cokolwiek, miły mój. Sąsiadom się przyjrzyjmy, towarzyszom, I tym też, co do prawdy mają klucz.
© Henryk Rejmer. Tłumaczenie, 2016