Прайшла пара прэлюдый, хутка будзе
Ўсё добра - зможам жыць без гузакоў!
Вялікія мяне ўжо клічуць людзі
Прапець ім "Паляванне на ваўкоў".

Ці з вокнаў запіс слухаў, як "чуў звон",
Ці можа, - юшкі з дзецьмі тут не зварыш, -
Але набыў сабе магнітафон
Якісь высокаўсаджаны таварыш.

Без гальштука ў расшпіленай кашулі,
З сям'ёю разам, без дурных спакус,
Ён ціха, каб суседзі не пачулі,
Узяў ды і націснуў кнопку "пуск".

І там, не разабраўшы нейкіх слоў,
Бо кепскі дубль дасталі на рабоце,
Пачуў ён "Паляванне на ваўкоў"
І што-нішто яшчэ на адвароце.

Усё праслухаўшы без хвалявання
І злы з таго, што не расчуў канец,
Ён трубку зняў - і: "Творцу "Палявання"
Прыслаць з гітарай заўтра да мяне!"

І вось, глытнуўшы кіслага вінца,
Каб адчуваць сябе не так скавана,
З парогу - ад пачатку да канца -
Я пракрычаў яму пра паляванне.

Яго прасілі дзеці мо чулліва,
Каб ён на твар усмешку дапусціў, -
І слухаў ён мяне добразычліва
Дый нават пляснуў два разы ў канцы.

Бутэлькай па фужэры пазвінеў,
Што выняў з шафы, кветкамі абвітай,
І выпаліў: "Ды гэта ж пра мяне!
Пра нас усіх! Якія ўжо ваўкі там!"

Ну вось, цяпер, мяркую, нешта будзе...
Чацвёрты год за дзень па пяць званкоў!
Вялікія мяне ўсё клічуць людзі,
Каб спеў я "Паляванне на ваўкоў".