Հարսնացուս ինձ համար կհեկեկա սրտանց, Ու տղերքը կտան պարտքերն իմ փnխարևն: Իմ փnխարեն երգեր nւրիշները կերգեն, Ու թշնամիք qուցե իմ կենացը խմեն: Չեն տալիս ինձ արդեն հետաքրքիր գրքեր, Առանց լարերի է հիմի կիթառը իմ: Չի՛ կարելի ինձ վար, չի' կարելի ինձ վեր. Արև չի՛ կարելի. չի՛ կարելի լուսին: Ինձ դուրս չի՜ կարելի, ես իրավունք չունեմ. Պատից մինչեւ դուռը՝ էսքանն է իմ ճամփան: Չի՛ կարելի ինձ ձախ, աջն էլ փակ է իմ դեմ, Մի թիq երկինք ունեմ ու երազներ միայն: Երազներ էն մասին, թե ոնց կելնեմ խցից, Փակր ո՛նց կբացեն, կիթառս ետ կտան. Ո՛վ կդիմավորի, ինչպես կփարվեն ինձ Եվ ի՛նչ երգեր կերգեն՝ թանկ ու նվիրական:
© Լեոն Բլբուլյան. Կազմեց. Թարգմանություն, 1997
© Սիլվա Յուզբաշյանը. Audio, 2013