Վերին օրհնության ու էժանության
Շնորհիր դու քո հպատակներին.
Տոտ ս՛եզ, տեր Աււտված. սուրբ ավազանում
Լվացման սուզել հոցի nւ մարմին։

Խոցերի դեմ ու այլանղակության
Դեղ է լոզանքը կենարար ջրի.
Ասես դարձ Է դա նախնականության,
Ւսկ ավելի ճիշտ չորացում ճահճի։

Ամեն ցոփություն, ամեն մեղք ու վիշտ.
Անտարբերության, վեճ ու գժտություն
Գոլորշին մարմնիդ ծակոտիներից
Գնդակի նման դուրս Է շպրտում։

Կցնդի դանդադ, ինչ տանջում էր քեq.
ՈՒ կհամբառնա, կբարձրանա վեր։
Իսկ դա մաքրված ցած պիտի իջնես
Մեղքերդ թողած դոլորշան զորեղ։

Ս՛ի ձգտիր իսկույն ցնցուղը դեպի,
Մաքրում, լվացում իրարից զատիր֊ -
Ավելով մի լա՜վ ձադկիր դnւ հոգիդ,
Ամեն գարշություն քեզանից 1գփիր։

Մի՛ քաշվիր, Էստեղ տկլորներ չկսյս,
Ծոտ ոտ ու ճեռիդ համար մի՛ նեղվիր.
Էստեղ, ճիշտ ինչպես այգում եգեմյան,
Անցագիր ունի՛ ով մերկ Է լրիվ:

Արագ հանվելով նախաբադնիսում ՛
էլ հտդոատ-կապուտ չպիտի հիշես.
Ավելն ամենքին նույն կերպ է թակում,
Որքան էլ գոռոq կուրծքդ վեր ցցեu:

Եվ հավաuար են բnլnրը էuտէդ.
Տոթր թեթև են ամենքը տանnւմ.
Ագատությnւն կա nւ եդրայnւթյnւն
Գոլորշnւ տաքուկ, անթափանց միգnւմ:

ար uերունդներին շnգեավաqան
ՈՒ hամnգիր, nր մկրտվեն նրանք. -
Տևր, ցnդիր ջրnվ մեq քn uրբաqան,
Աqափիր ախփից բարբարnunւթյան:

Վերին օրհնության ու էժանության
Շնորհիր դու քո հպատակներին.
Տոտ ս՛եզ, տեր Աււտված. սուրբ ավազանում
Լվացման սուզել հոցի nւ մարմին։