Նավերը կկանգնեն և կընկնեն ճանապարհ, Բայց և հետ են գալիս անկախ եղանակից, Չի անցնի ե կես տարի, ե ես կերևամ, Որ կրկին հեռանամ կես տարով։ Բոլորն են հետ գալիս, բացի լավագույն ընկերները, Բացի ամենասիրելի ու հավատարիմ կանայք, Բոլորն են հետ գալիս, բացի նրանցից, որ պետք են. Չեմ հավատում բախտին, իսկ ինձ՝ առավել։ Ու սակայն ոպում եմ հավատալ, որ դա այդպես չէ, Որ նավերի հրկիզումը շուտով դուրս կգա մոդայից, Ես, անշուշտ, հետ կգամ՜ ընկերներով ու գործերով, Ես, անշուշտ, կընրգեմ՝ չանցած դեռ կես տարի։
© Հովհաննես Սարոյանի. Թարգմանություն, 2007