Niestety, ciągle odpowiedzi brak, Czy taki układ gamy jest w porządku, Że kiedy zagrać w górę ją lub wspak Do i na końcu jest, i na początku. Jedna nuta nic nie nuci! Do re mi fa sol la si śpiewają tak Jak po liniach je rozrzuci Jeden dyrygenta znak! Od kiedy świat na jazz zapatrzył się, Synkopy są powszechnie znanym faktem - Zaczęła się rozpychać nuta re Na takt kolejny, co już jest nietaktem! Czy w moll czy w dur piosenka lepiej brzmi? Nie każdy na to odpowiedzieć zdoła. Bo jedna i ta sama nuta mi Raz bardzo smutna jest, a raz wesoła. Jedna nuta nic nie nuci! Do re mi fa sol la si śpiewają tak Jak po liniach je rozrzuci Jeden dyrygenta znak! Na pięciolinii każdy z dźwięków ma Pod kluczem miejsce, długiej pauzy blisko, Więc dajmy na to taka nuta fa Wysoko może stać lub leżeć nisko. Fałszywie koncert brzmi w Carniegie Hall, To jeden bemol sprawił ten dysonans - Spuściła nagle z tonu nuta sol, Poczuła się po prostu poniżona. Jedna nuta nic nie nuci! Do re mi fa sol la si śpiewają tak Jak po liniach je rozrzuci Jeden dyrygenta znak! Wie, kto zasady transpozycji zna, Że krzyżyk mocne ma oddziaływanie. To przy nim tak pokorna nuta la Zaczyna głos podnosić niespodzianie. Beethoven zadumany zmarszczył brwi: Bez nuty si symfonii by nie było! Dlatego tkwi najwyżej nuta si, Że w tej tonacji jest przewodnią siłą! Jedna nuta nic nie nuci! Do re mi fa sol la si śpiewają tak Jak po liniach je rozrzuci Jeden dyrygenta znak!                        
© Roman Kołakowski. Tłumaczenie, ?
© Roman Kołakowski. Wykonanie, 2009