Kto powiedział, że wszystko przepadło, że ziemia nasienia nie przyjmie? Kto powiedział, że ziemia umarła? Przecież tylko zamilkła na chwilę. Macierzyństwa nikt jej nie odbierze, nie odejmie, jak morza leż nie wyczerpie - ją spalono, lecz kto w to uwierzył? Przecież tylko sczerniała z nieszczęścia. Przecięły ją rowy, jak niebo rakiety, a leje, jak rany otwarte - tak obnażyły się ziemi nerwy nieziemskim cierpieniem rozdarte. Wytrzyma wszystko, przecierpi, ale nie jest jeszcze kaleką. Kto powiedział, że ziemia nie śpiewa, że zamilkła ona na wieki? Przecież dźwięczy i jękiem zagłusza Blizny wszystkie swoje i rany - ziemia nasza - to nasza dusza - nie zadepcze nikt jej butami. Kto powiedział, że ziemia umarła, Przecież tylko zamilkła na chwilę.
© Jerzy Litwinow. Tłumaczenie, 1977