Zoals het onrijpe vrucht van de boom
wel eens afvalt door de windvlaag of geschud van persoon,
komt de dood vroegtijdig genadeloos aan
zonder andere lot te gunnen.

Hij zou nog een uurtje gaan zingen,
maar het is al bepaald.
De snaren van zijn gitaar zijn geknapt.
Het liedje van hem is de stilte.

Het feestje is over,- ga ervandoor.
Het koor kan niet het hart meer ontwaken.

Alles komt tot z'n eind door het wond in het borst.
Er kwam het eind aan het leven.
Waarom is het zo vroeg?
Mag ik dat nog weten.

Dat het eind aan het balfeest eraan komt?
En de vogels doen dat altijd.
In de plaats van de kogels
hun vluchten afbreken.

Het ruzie van gisteren was niet op
te lossen door nachtrust of te wel alcohol.
Er bleven lege glazen met peuken
over en ook de restanten van de kaarsen.

Hij kon toch doorgaan met de strijd,
Want hij deinste voor nergens terug!
Zijn lippen en voorhoofd waren gezweten,
hij had geen druppel van bloed.

Zijn leven had compleet moeten zijn,
maar hij kwam haar niet tegen.

Hij was geboren met de liefde in het bloed
jegens degene wie waakte hij over.
Hij zou ook hun liefdesboot tot de kust doen aanmeren.
Maar hun tedere samenzijn bleef helaas achterwege.

Waarom is het zo vroeg? Mag ik dat nog weten.
Dat het eind aan het balfeest eraan komt?
En de vogels doen dat altijd.
In de plaats van de kogels hun vluchten afbreken.

Hij schreef haar vanuit de valkuil,
waar geen licht noch vurigheid zat.
De regels kwamen op besneeuwde vlakte.
Helaas dooit de sneeuw wel eens.

Zouden speren van stormen en vorst
de lijsten van brieven verwonden.
Hij ving met de lippen de sneeuwvlokken
die vlogen vanuit de lucht.

Maar nu is het laat. De krijger vermist dat gevecht.
De renner komt niet bij de start.

En een lied dat gezongen werd bij het begin van de strijd,
gaat dooien als sneeuw in Mart.
Zo is hij die bij de start ietsje te laat
is gekomen, bereikte de finish niet meer.

Waarom is het zo vroeg? Mag ik dat nog weten.
Dat het eind aan het balfeest eraan komt?
En de vogels doen dat altijd.
In de plaats van de kogels hun vluchten afbreken.

 
 
 
 

 
 
 
 

 
 
 
 

 
 

 
 
 
 

 
 
 
 
© Marianna Travinskaia. Translation, 2021
© Maxime Le Forestier. French translation