Αν ο νέος φίλος σου έχει ήθος
Ούτε φίλου και ούτε εχθρού,
Αν αμέσως δεν το πιάνεις
Και δεν ξέρεις τι να κάνεις

Τράβα τον κατοπινά στα ορεινά
Μην τον αφήνεις μόνο με τον πόνο,
Παρ’ τον μαζί σου για την σχοινοσυντροφιά
Τότε θα φύγει και η συννεφιά.

Εάν ο αρχάριος μες στα βουνά δεν νιώθει μακάριος
Βλέπει των βράχων τον γείσο και φωνάζει «πίσω!»
Αν πατάει τον παγετώνα και εγκαταλείπει των αγώνα
Τότε είναι θλιβερή η εικόνα.

Σημαίνει έχεις κοντά αυτόν που θέλει νταντά
Μην τον μαλώνεις, δεν τον διορθώνεις
Δεν πάνε τέτοιους στην κορφή, για να βάζουν υπογραφή
Κοντά στου ήλιου τη χρυσαφί.

Εάν δεν γκρίνιαζε και δεν μεμψιμοιρούσε
Αν σε αγριοκοιτούσε, μα όμως περπατούσε
Κι όταν έπεσες στα βράχια, ψύχραιμος κρατούσε
Από τον πόνο βογκούσε, αλλά βαστούσε.

Εάν στεκόταν μεθυστικός επάνω στην κορφή
Και στα ουράνια πέταγε το γούνινο σκουφί,
Μπορείς πια να βασίζεσαι επάνω του απόλυτα
Έχεις λοιπόν, φίλο πιστό κι ακλόνητο.