Κατά μήκος του γκρεμού, ακριβώς πάνω στο χείλος
Με καμτσίκι τ’ άλογά μου μαστιγώνω, σαλαγάω...
Και αέρας δε μου φτάνει, κρύο άνεμο ρουφάω,
Νιώθω έξαρση ολέθρια, στην άβυσσο πατάω.

Λίγο πιο αγάλια άλογά μου, σας εκλιπαρώ,
Μη φοβάστε το καμτσίκι το σκληρό!
Μα, κάτι άλογα ιδιότροπα κρατώ εγώ,
Έτσι ούτε κουπλέ να τελειώσω μπορώ.

Απ’ το ρίσκο μεθώ, Τ’ άλογά μου χτυπώ,
Και για λίγο ακόμη στο χείλος ορμώ...

Χάνομαι σαν πούπουλο από της θύελλας το μένος,
Και το έλκηθρο με κάσα θα πετάει, επικήδειο.
Συγκρατείστε την ορμή σας άλογα μου ταραγμένα,
Παρατείνετε τον δρόμο για στερνό μου καταφύγιο!

Λίγο πιο αγάλια άλογά μου, σας εκλιπαρώ,
Μη φοβάστε το καμτσίκι το σκληρό!
Μα, κάτι άλογα ιδιότροπα κρατώ εγώ,
Έτσι ούτε κουπλέ να τελειώσω μπορώ.

Απ’ το ρίσκο μεθώ, Τ’ άλογά μου χτυπώ,
Και για λίγο ακόμη στο χείλος ορμώ...

Στο ραντεβού με τον Θεό που δεν συμβαίνει να αργήσεις,
Κ’ εδώ οι άγγελοι περί των στίχων μου τυρβάζουν;
Ή θα κλάψει η καμπάνα μες στου βάρδου παρεκκλήσι;
Ή θα σκούζω στ’ άλογά μου φτερωτά να μην καλπάζουν;

Λίγο πιο αγάλια άλογά μου, σας εκλιπαρώ,
Μη φοβάστε το καμτσίκι το σκληρό!
Μα, κάτι άλογα ιδιότροπα κρατώ εγώ,
Έτσι ούτε κουπλέ να τελειώσω μπορώ.

Απ’ το ρίσκο μεθώ, Τ’ άλογά μου χτυπώ,
Και για λίγο ακόμη στο χείλος ορμώ...