Κάθε βράδυ κεριά μ’ ανάβουν
Κι η φλόγα τους καπνίζει τη μορφή σου, -
Να ξέρω δε θέλω ότι ο χρόνος γιατρεύει,
Ότι όλα μαζί του περνούν.

Από την ηρεμία δεν θα απαλλαγώ ποτέ:
Όλα όσα υπήρξαν πριν ένα χρόνο,
Μαζί της τα πήρε χωρίς να το θέλει
Στο αεροδρόμιο πρώτα, στ’ αεροπλάνο μετά.

Κάθε βράδυ κεριά μ’ ανάβουν
Κι η φλόγα τους καπνίζει τη μορφή σου, -
Να ξέρω δε θέλω ότι ο χρόνος γιατρεύει,
Ότι όλα μαζί του περνούν.

Μαύρη ερημιά είναι τώρα η ψυχή μου, -
Μη στέκεστε πάνω από την έρημη μου ψυχή!
Κομμάτια τραγουδιών εκεί κι ένας ιστός αράχνης, -
Τα υπόλοιπα όλα τα πήρε μαζί της.

Κάθε βράδυ κεριά μ’ ανάβουν
Κι η φλόγα τους καπνίζει τη μορφή σου, -
Να ξέρω δε θέλω ότι ο χρόνος γιατρεύει,
Ότι όλα μαζί του περνούν.

Μεσ’ τη ψυχή μου, όλοι οι στόχοι δίχως δρόμο,
Αν σκάψετε αυτή θα βρείτε μόνο
Δυο φράσεις μισές, μισούς διαλόγους,
Και τα υπόλοιπα στη Γαλλία είναι και στο Παρίσι.

Ας κάθε βράδυ κεριά μ’ ανάβουν
Και ας η φλόγα τους καπνίζει τη μορφή σου, -
Να ξέρω δε θέλω ότι ο χρόνος γιατρεύει,
Ότι όλα μαζί του περνούν.