Μ’ όλη τη δύναμη ορμάει το κορμί, οι τένοντες πονούν,
Μα σήμερα ξανά, σαν κι εχθές,
Με κυκλώσαν, με κυκλώσαν,
Με κυνηγούν για πλάκα.

Από τα έλατα τα δίκαννα βαρούν,
Οι κυνηγοί στη σκιά είναι κρυμμένοι.
Πάνω στο χιόνι λύκοι κουτρουβαλούν,
 

Το κυνήγι των λύκων, το κυνήγι.
των γκρίζων των αρπαχτικών - των μανάδων και των κουταβιών.
Φωνάζουν οι διώκτες, γαβγίζουν τα σκυλιά μέχρι να ξεράσουν,
αίμα στο χιόνι και ίχνη σαν κόκκινες σημαίες.

Με τους λύκους δεν παίζουν στα ίδια
οι Κυνηγοί. Μα το χέρι δεν τρέμει!
Κλείνοντας την ελευθερία μας με σημαιάκια
Χτυπούν ψύχραιμα, στα σίγουρα!

Ο λύκος δεν μπορεί την παράδοση να αγνοήσει.
Είναι γνωστό ότι μικρά τα τυφλά κουτάβια,
Τα λυκάκια την μάνα βύζαιναν,
Και έμαθαν πως από τις σημαίες έξω δεν βγαίνουν.

Το κυνήγι των λύκων, το κυνήγι.
των γκρίζων των αρπαχτικών - των μανάδων και των κουταβιών.
Φωνάζουν οι διώκτες, γαβγίζουν τα σκυλιά μέχρι να ξεράσουν,
αίμα στο χιόνι και ίχνη σαν κόκκινες σημαίες.

Γρήγορα τα ποδάρια κι οι μασέλες μας.
Μα γιατί, αρχηγέ, απάντηση δεν δίνεις,
Γιατί σαν αφιονισμένοι στην κάνη τρέχουμε,
Και δεν δοκιμάζουμε απ’ την απαγόρευση να βγούμε;

Ο λύκος δεν πρέπει, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς!
Σώνεται ο χρόνος μου:
Εκείνος για τον οποίο προορίζομαι
Χαμογέλασε και τ’ όπλο σήκωσε.

Το κυνήγι των λύκων, το κυνήγι.
των γκρίζων των αρπαχτικών - των μανάδων και των κουταβιών.
Φωνάζουν οι διώκτες, γαβγίζουν τα σκυλιά μέχρι να ξεράσουν,
αίμα στο χιόνι και ίχνη σαν κόκκινες σημαίες.

Εγώ όμως βγήκα απ’ την υποταγή,
Έξω από τις σημαίες, Η δίψα για ζωή είναι πιο δυνατή.
Και πίσω μου άκουσα με χαρά
Τις έκπληκτες φωνές των ανθρώπων.

Μ’ όλη τη δύναμη ορμάει το κορμί, οι τένοντες πονούν,
Μα σήμερα ξανά, σαν κι εχθές,
Με κυκλώσαν, με κυκλώσαν,
Μα μ’ άδεια χέρια έμειναν οι κυνηγοί.

Το κυνήγι των λύκων, το κυνήγι.
των γκρίζων των αρπαχτικών - των μανάδων και των κουταβιών.
Φωνάζουν οι διώκτες, γαβγίζουν τα σκυλιά μέχρι να ξεράσουν,
αίμα στο χιόνι και ίχνη σαν κόκκινες σημαίες.