Απ' άκρη σ' άκρη τού γκρεμού, πάνω στο χείλος τής αβύσσου.
Μαστιγώνω τ' άλογά μου οδηγώντας τα ίσια μπρος.
Μου σώνεται ή ανάσα, πίνω τον άνεμο, ρουφάω την ομίχλη,
Νιώθω με μια απόκοτη ηδονή να χάνομαι, να αφανίζομαι.

Κάντε λίγο αγάντα, άλογά μου, αγάντα λίγο!
Μην υπακούτε στο σκληρό μαστίγιο!
Μα για την τύχη μου τα άλογά μου είναι τόσο ιδιότροπα –
Ούτε να ζήσω πρόλαβα, ούτε θ' αποτελειώσω το τραγούδι μου.

Θ' αφήσω τα άλογά μου να ξεδιψάσουν, Θα τραγουδήσω αυτή τη στροφή
Για μια στιγμή ακόμα θα σταθώ στο χείλος...

Θα χαθώ μ' ένα φύσημα σαν χνούδι από το χέρι - σαρωμένος στη λαίλαπα
Καθώς τ' άλογα καλπάζοντας θα σύρουν το έλκηθρό μου στο πρωινό χιόνι
Συγκροτήστε την ορμή σας, άλογά μου, μη βιάζεστε.
Παρατείνετε έστω για λίγο το δρόμο μου για το τελευταίο καταφύγιο!

Κάντε λίγο αγάντα, άλογά μου, αγάντα λίγο!
Μην ακούτε πια το λουρί και το καμτσίκι!
Μα για την τύχη μου τα άλογά μου είναι τόσο ιδιότροπα –
Ούτε να ζήσω πρόλαβα, ούτε θ' αποτελειώσω το τραγούδι μου.

Θ' αφήσω τα άλογά μου να ξεδιψάσουν, Θα τραγουδήσω αυτή τη στροφή
Για μια στιγμή ακόμα θα σταθώ στο χείλος...

Φτάσαμε λοιπόν στην ώρα: δεν κινάς αργοπορημένος για τον Θεό –
Μα γιατί οι άγγελοι εκεί δοξολογούν με τόσο μοχθηρές φωνές;
"Η μήπως είναι ο στριγκός ήχος μιας καμπάνας πού ξέσπασε σε λυγμούς;
"Η μήπως είναι οι κραυγές μου στα άλογα να σέρνουν το έλκηθρο πιο αργά;

Κάντε λίγο αγάντα, άλογά μου, αγάντα λίγο!
Παρακαλώ σας. μην τρέχετε με ξέφρενο καλπασμό!
Μα για την τύχη μου τα άλογά μου είναι τόσο ιδιότροπα –
Ούτε να ζήσω πρόλαβα, ούτε θ' αποτελειώσω το τραγούδι μου.

Θ' αφήσω τα άλογά μου να ξεδιψάσουν, Θα τραγουδήσω αυτή τη στροφή
Για μια στιγμή ακόμα θα σταθώ στο χείλος...