Η καρδιά χτυπά σήμερα σιωπηλά
Αυτά τα λόγια ταιριάζουν στους ανθισμένους κήπους
Η σφαίρα είναι στο στήθος μου-πεθαίνω
Αυτό περνά απ’ το μυαλό μου

Δεν υπάρχει γυρισμός αυτή τη φορά,
Κάποιος άλλος θα ορίσει το αποτέλεσμα.
Δεν είχαμε καμιά ελπίδα να κοιτάξουμε γύρω -
Και οι γιοι μας 0α πρέπει να πάνε στον πόλεμο.

Κάποιος σκέφτεται: «Δεν με νοιάζει»
Και τυφλά τρέχει απ’τα χαρακώματα
Ο αντίθετος λόγος με κάνει να φεύγω
Με ενδιαφέρει ο κόσμος των επιζώντων.

Πριν κλείσω τα μάτια,
0α αγκαλιάσω τη γη
Δεν είχαμε καμία ελπίδα, καμία ελπίδα να πισωγυρίσουμε
Και οι γιοι μας, και οι γιοι μας θα πρέπει να πάνε στον πόλεμο.

Την ώρα της επίθεσης, ποιος παίρνει τη θέση μου;
Την περιζήτητη γέφυρα, ποιος θα τη φτάσει;
Και βαθιά μες την καρδιά μου, είχα ευχηθεί γι’ αυτό το φίλο
Που δεν έχει μεγαλώσει μες το αδιάβροχο για τα χαρακώματα.

Χαμογελώ πριν χτυπήσω στο πάτωμα.
Είδα ποιος θα ορίσει το αποτέλεσμα
Δεν είχαμε καμία ελπίδα, δεν είχαμε καμία ελπίδα να πισωγυρίσουμε
Και οι γιοι μας, και οι γιοι μας πρέπει να πάνε στον πόλεμο.

Εκρήξεις σκέπασαντους χτύπους της καρδιάς μας,
Αλλά τάραξε τη δικιά μου δίνοντας νέο νόημα
Το τέλος μου δεν είναι τελικό
Είναι η αρχή για κάποιον άλλον.

Τώρα θα κλείσω τα μάτια.
Δεν θα αγκαλιάζω πια τη γη.
Δεν είχαμε καμία ελπίδα να πισωγυρίσουμε
Και οι γιοι μας, και οι γιοι μας πρέπει να πάνε στον πόλεμο.