Γιατί όλα έχουν αλλάξει; Η ζωή συνεχίζεται όπως θα ’πρεπε...
0 ουρανός από πάνω μας, μπλε όσο ποτέ,
0πως και πριν υπάρχει ο αέρας, το νερό, το δάσος...
Αλλά έχει χάσει στη μάχη για πάντα.

Δεν καταλαβαίνω ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο
Στις διαφωνίες που είχαμε, κάπως πικρόγλωσσες.
Μέχρι τώρα δεν είχα αρχίσει να λαχταρώ
Αυτόν που δενγύρισε πίσω από τη μάχη.

0α ήταν παράξενα σιωπηλός, θα τραγουδούσε παράφωνα,
Και η αφηρημάδα του ήταν συναρπαστική,
Δεν με άφηνε να κοιμηθώ, κοιτάζονταςτο φεγγάρι...
Αλλά την τελευταία νύχτα δενγύρισε από την μάχη.

Είμαι πάμφτωχοςτώρα, και μόλις άγγιξα τη γη,
Ξαφνικά μου ’ρθε στο μυαλό: Ήμουν πλάι του...
Και ένιωσα σαννα σβήνει η φλόγα μου
όταν δεν γύρισε από τη μάχη.

Η άνοιξη δραπέτευσε σαν το φυλακισμένο που βγαίνει από το κελί.
Από λάθος, του φώναξα:
«Έχεις φωτιά, γέρο;» - αλλά τι θα μπορούσε να πεί; -
Χτεςτο βράδυ δενγύρισε από τη μάχη.

Οι νεκροίδενθα μαςαφήσουννα
φθίνουμεστα κακά μαςχάλια
Σκοτωμένοι στέκονται πλάι πλάι
Δέντρα μπλε όπως ο ουρανός

Στο λάκκο είχαμε αρκετό χώρο για να επιζήσουμε,
Και για τους δυο μας ο χρόνος θα γλιστρούσε...
Αλλά τώρα έχει φύγει, και σκέφτομαι ότι εγώ
ήμουν αυτός που δενγύρισε ζωντανός από τη μάχη.