Με την κιθάρα μου τα τείχη σπάζω!
Μα ποιες ελευθερίες μας; Κακότυχες τις λες!
Κόψτε το λαρύγγι μου, τις φλέβες μου ακόμη
Μόνο τις ασημένιες της μη σπάσετε χορδές!

Στο χώμα να χωθώ, να αφανιστώ μεμιάς.
Στα νιάτα μου οι κόντρες σας έγιναν πιο συχνές
Μου κομματιάζουν την ψυχή, στα εσώτερά μου έρπουν
Μόνο τις ασημένιες της μη σπάσετε χορδές!

Άρπαξαν την κιθάρα μου μαζί και την ψυχή μου.
Ούρλιαζα σε καθάρματα, τέρατα και σκιές!
Στη λάσπη πάλι ρίξτε με, βαθιά σ’ ένα πηγάδι
Μόνο τις ασημένιες της μη σπάσετε χορδές!

Αδέλφια, τι μου κάνατε; Δε θα σας ξαναδώ
Δεν έχει μέρες καθαρές ή νύχτες σκοτεινές
Τη βούληση μου πήρατε, τα εσώψυχα καμένα
Τώρα τις ασημένιες της, της σπάσατε χορδές!