Και τα πλοία αράζουν, μα τραβούν και πάλι στη ρότα τους
Κι επιστρέφουν σαν χτυπά η φουρτούνα τα νώτα τους.
Κι εγώ θα γυρίσω Ξεκινώ κι επιστρέφω
το πολύ σ’ έξι μήνες εγώ είμαι πίσω.

Επιστρέφουμε πια, όλοι κάνουμε γύρους
Όμως δε θα δεις πουθενά τους καλύτερους φίλους.
Δε γυρίζουν αυτοί που πιότερο έχεις ανάγκη, σκοτεινά πεπρωμένα
δεν πιστεύω στη μοίρα και πιο λίγο πιστεύω σε μένα.

Όμως σκέπτομαι πάλι, δεν είναι ανάποδα όλα
Τα καράβια να καις έχει βγει απ’ τη μόδα.
Φυσικά επιστρέφω με μνήμες, μες σε όνειρα, φίλους
Φυσικά τραγουδώ δεν περνούν έξι μήνες.