Στο ανοιχτόκαρδο σπίτι αυτό κρασοπότια συχνά
Για μέρες πολλές κάνουν γύρους
Στην Καρέτνι οδό, πρώτο σπίτι πριν τη γωνιά
Για τους φίλους, για τους φίλους.

Οι έριδες,
οι τρέλες μας
Η φοβερή κραιπάλη μας
Οι τσακωμοί ατέλειωτοι
Στ ατέλειωτο μπουκάλι μας
Μερόνυχτα
το σπιτικό
Για σένα
έχει ανοίξει
Κανένας, φίλε μου, εδώ Τον φίλο δε θα ρίξει.

Θεός να δώσει, αδελφέ
Ας μούτρωσε του σπιτικού σου ο στύλος!
Έχουμε κάτι πιο ακριβό, μια στάξη κόκκινο κρασί
Που θα σου γείρει φίλος.

Οι έριδες,
οι τρέλες μας
Η φοβερή κραιπάλη μας
Οι τσακωμοί ατέλειωτοι
Στ’ ατέλειωτο μπουκάλι μας
Μέρα και νύχτα
τι να πω;
«Σαν το σπίτι σας»,
εντάξει;
Κανένας, φίλε μου, εδώ Δε θα σε στραβοκοιτάξει.