Αχ, φίλε Βάνια! Τριγυρνώ μες στο Παρίσι
Και σημειώσεις πολλές έχω κρατήσει
Βλέπω, ακούω, τις εντυπώσεις δεν αποκλείω
Σαν θα γεράσω θα τις εκδώσω σε βιβλίο.

Είμαστε, Βάνια, και στο Παρίσι από γένος σπάνιο
Τόσο αναγκαίοι όπως η πένσα στο μπάνιο!

Οι εμιγκρέδες ζουν με ψευδαισθήσεις
Μπερδεύουν πλέον ονόματα και κλήσεις
Μιλάμε τώρα για τη δεύτερη γενιά
Που εσένα, Βάνια, σε λέει “Βά-νι-για”

Είμαστε, Βάνια, και στο Παρίσι από γένος σπάνιο
Τόσο αναγκαίοι σαν παγοπέδιλα στο μπάνιο!

Εγώ που λες μια Γαλλίδα «ψήνω»
Και νέους φίλους έκανα τον Πιέρ μα και τον Ζαν.
Στον Αιφελ ανέβηκα και Παριζιάνους φτύνω
Που αμέριμνοι από κάτω μου συνέχεια περνάν!

Είμαστε, Βάνια, και στο Παρίσι από γένος σπάνιο
Τόσο αναγκαίοι όπως η πένσα στο μπάνιο!

Για την «ουρά» μας εδώ ακόμη μια κουβέντα
Καλοκάγαθα μας δέχονται χωρίς επιστροφή
Αφού, που λες, σε γαλλική δημόσια τουαλέτα
Διάβασα ένα σύνθημα σε ρώσικη γραφή!

Είμαστε, Βάνια, και στο Παρίσι από γένος σπάνιο
Τόσο αναγκαίοι σαν παγοπέδιλα στο μπάνιο!