Από τη Μόσχα πόσες φορές πετώ για Οδησσό
Κατακρατούν την πτήση όμως
Βγαίνει στα μπλε Η συνοδός σαν πριγκηπέσσα
Αξιόπιστη όπως ο κρατικός μας στόλος όλος.

Στο Μούρμανσκ μήτε ομίχλη μήτε συννεφιά
Πέταξε τώρα αν επιθυμείς στο Κισινάου
Ασχαμπάντ, Κίεβο, Χάρκοβο, ανοιχτά.
Και το Λβοφ ανοιχτό, αλλά εγώ εκεί δεν πάω!

Μου είπαν σήμερα να μην ελπίζω
Παράκληση ο ουρανός μας δε σηκώνει
Στην Οδησσό δε με αφήνουν να πετάξω
«Κόλλησε» πάνω μου η ζώνη.

Στο Λένινγκραντ στάζει η οροφή
Ρωτάτε, πώς στον προορισμό αυτό να μην πετάω;
Στην Τυφλίδα είναι διάφανα, ζεστά
Τσάι φυτρώνει εκεί, αλλά εγώ εκεί δεν πάω!

Ακούω τώρα στο Ροστόφ πως θα πετάξουν
Εμένα η Οδησσός με καίει πιο πολύ Να πάω εκεί
Όπου τρεις μέρες δε μου επιτρέπουν.
Εκεί που η πτήση μου παίρνει αναβολή.

Θέλω εκεί όπου θα βρω στοίβες χιονιού
Όπου αύριο χιονόπτωση προσμένουν
Μα οπουδήποτε, δε λέω, όπου διάφανα ή φωτεινά είναι καλά
Αλλά εγώ εκεί δε θέλω!

Είναι άδικο και θλιβερό πολύ
Εδώ αποκλείομαι, δεν επιτρέπουν εκεί
Ουδόλως. Μα να! Για επιβίβαση η συνοδός μας μας καλεί
Πάνω της καθρεφτίζεται ο κρατικός μας στόλος.

Ανοίξανε το πιο απόμακρο κομμάτι
Μας το φορούν σαν δέλεαρ-καπέλο
Ανοίξανε το κλειστό Βλαδιβοστόκ
Και το Παρίσι ανοιχτό, αλλά εκεί εγώ δε θέλω!

Πετάμε επιτέλους Αίρονται οι απαγορεύσεις
Το σκάφος σε γραμμή, στροβιλίζουν οι τουρμπίνες
Πάλι δεν τους πιστεύω ότι θα με δεχτούν
Χίλιες δυο θα βρουν αιτίες.

Εμένα μου χρειάζεται θύελλα, σκοτεινιά
Εκεί που αύριο καρτερούν να πέσει χιόνι, κοιτάω
Ανοιχτά Λονδίνο, Δελχί, Μαγκαντάν
Όλα ανοιχτά, αλλά εκεί εγώ δεν πάω!

Δίκιο είχα, θέλεις, κλαις, θέλεις, γελάς Αλλά και πάλι δεν επιτρέπεται η πτήση
Πισωγυρίσματα, είναι ο δικός μας ρόλος
Γραμμή όπως πριν κι η αεροσυνοδός, μις Οδησσός
διαθέσιμη όπως ο κρατικός μας στόλος όλος.

Πάλι δίνουν καθυστέρηση ώς τις οκτώ
Κι οι πολίτες υποχωρητικά κοιμούνται
Κουράστηκα, στον διάολο θα πω
Και θα πετάξω εκεί όπου θα με δεχτούνε!