Δεν είναι ίσιωμα εδώ, είναι άλλο το κλίμα.
Χιονοστιβάδες μάς βρίσκουν στο κάθε μας βήμα
Τα βράχια θα πέφτουν χωρίς τέλος κι αρχή
Κάντε τώρα στροφή, χωρίς διορία
Επιλέξαμε δύσκολο δρόμο εμείς
Φοβερό σαν πολέμου πορεία.

Όποιος δε βρέθηκε εδώ δεν είναι του ρίσκου
Δε δοκιμάστηκε αυτός
Ας τραβά από κάτω τ’ αστέρια του ουράνιου δίσκου.
Κι αν τεντώνεις, άδικος κόπος, είσαι άλλης τροχιάς
Και σ’ αυτή τη γεμάτη δε θα πάρεις ζωή σου
Το εν δέκατο τέτοιων θαυμάτων και ομορφιάς.

Δίχως κόκκινα ρόδα και πένθους κορδέλες
Χωρίς να θυμίζει μνημείο αυτός
Ο βράχος εκείνος ηρεμία σού δίνει.
Σαν την Αιώνια Φλόγα που λάμπει
Πρώτου σμαραγδένιου πάγου κορφή
Από αυτήν που πίσω εσύ έχεις μείνει.

Κι ας λένε, ναι, ναι, ας λένε πολλά!
Μάταιος δε βγαίνει ο χαμός κανενός
Καλύτερα έτσι παρά από κρύωμα ή από μεθύσι.
Οι άλλοι που θα ’ρθουν θα τραβήξουνε μπρος
Με ακούραστο έργο και ρίσκο
Θα πατούν στα απάτητα, που δεν έχεις βαδίσει.

Χωρίς άσκοπα χασμουρητά, απότομοι τοίχοι!
Τίποτε πλέον δεν αφήνεις στην τύχη.
Στο βουνό η πέτρα απιστεί ο γκρεμός και ο πάγος.
Στηριζόμαστε μόνο στη λαβή των χεριών μας
Στου φίλου το χέρι να γαντζώσει ο γάντζος
Προσευχόμαστε ο τρόμος να χαθεί των ματιών μας.

Σμιλεύουμε τα σκαλιά. Ούτε βήμα να κάνουμε πίσω!
Απ’ την ένταση τα γόνατα τρέμουν
Κι η καρδιά απ’ το θαλάμι έτοιμη να πετάξει να πιάσει κορφή.
Εναν κόσμο κρατάς στην παλάμη, σε σένα και σ’ αυτόν η χαρά
Και ζηλεύεις λιγάκι εκείνους
Εκείνους που έχουν την κορφή ακόμη μπροστά.