Αυτοί οχτώ, εμείς δύο, άνιση μάχη
Μα καίμε και το τελευταίο χαρτί.
Σεριόζα, κρατήσου, θα βάλουμε ράχη
Η μοίρα μας φαίνεται είναι κοινή.

Κρατούμε με νύχια τ’ ουρανού το κομμάτι
Οι προγνώσεις σας μ’ αφήνουν ψυχρό
Όταν νιώθω πως φύλακα έχω στην πλάτη
Βγαίνω, ο άνισος, ίσος μπροστά στον εχθρό.

Κοίτα το Γιούνκερ στην πορεία μας βγαίνει
Καυτό αέρα οι έλικες ξεφυσούν στην ουρά
Γι’ αυτούς σταυρός στον τάφο δεν μπαίνει
Θα τους φτιάξουμε εμείς σταυρό τα φτερά.

«Πίσω σου πάλι ο εχθρός, Σεργκέι, καλύψου
Προλαβαίνω για αναχαίτιση πρώτος να βγω.
Άνοιξε πυρ. Αν μπορείς, στα σύννεφα κρύψου
Ρισκάρεις! Μην παίζεις, δε γίνονται θαύματα εδώ».

Κοίτα. «Σεργκέι, “καπνίζεις”. Λογική δε σου μένει;
Τι να πω; Τώρα κι αυτή την ελπίδα πετάς;
Αλλο ένα Γιούνκερ από πάνω μου βγαίνει
Να το ξέρει, δεν τα βγάζει εύκολα πέρα μ’ εμάς».

Το ξέρω, λογαριάζονται κι άλλοι μαζί τους
Θα γλιστράμε στα νέφη, εκεί που η τύχη μας ζει
Πετούν οι ψυχές μας σαν δυο αεροπλάνα
Όπως πάντα και τώρα, ο φίλος με τον φίλο μαζί.

Κι αν πει ο αρχάγγελος «ο παράδεισος φίσκα»
Πως εμείς εκεί στα ουράνια δεν έχουμε μέλλον
Στον Θεό θα μετρήσουν τα δικά μας γήινα ρίσκα
Να μας γράψει εκείνος ευθύς σε τάγμα αγγέλων.

Και θα πω στον Θεό, τον Υιό του και το Άγιο Πνεύμα
«Γενηθήτω το θέλημά σας», έχουμε μείνει μονάχοι
Να καλύπτω αιώνια τον φίλο, μα κι ο φίλος εμένα
Τα φτερά μου φτερά του, όπως τότε στην άνιση μάχη.

Των αγγέλων τα βέλη και τα άτρωτα εκείνα φτερά τους
Είναι όπλα σπουδαία, μ’ αυτά κάθε εχθρό πολεμάς
Μα αν πληθαίνουν και σκιάζουν το φως τα μαχητικά τους
Θα στο πω, στην ανάγκη εμπιστέψου, Θεέ μου, κι εμάς.

Βλέπεις πάντα το χρέος κρατούν δυνατοί και μοιραίοι
Τα ανοιχτά τα φτερά τους γεμίζουν με πάθος κι οργή.
Μαζί θα πετάμε σε ύψη, θα πατάμε γερά εγώ κι ο Σεργκέι
Όπως κάναμε τότε και τώρα, στον ουρανό και τη γη.