Στο ρεστοράν παράξενες ταμπέλες θα δεις
«Τα τρία αρκούδια», «Ο ιππότης παραπαίει»
Σ’ ένα τραπέζι μοναχός τα πίνει ο διοικητής.
- Επιτρέπετε; Εγώ ρωτώ. - Κάτσε, αυτός μου λέει!

- Τσιγάρο; - Με συγχωρείτε, τα «Καζμπέκ» δεν τα μπορώ.
- Τότε θα πιούμε. - Καλά, να με σερβίρουν περιμένω.
- Πιες απ’ το ποτήρι μου τώρα, το εννοώ!
- Εύχομαι στην υγεία σου! - Ασφαλώς θα υγιαίνω.

-Έτσι ήρθαν τα πράγματα, τραυλίζει ο διοικητής
Πίνεις καλά, σε πέρασα για άβγαλτο στρατιώτη
- Γίνεται να ακούμπησες εσύ πολυβόλα και στα τανκς;
Να πέρασες σε επίθεση και τη γραμμή την πρώτη;

Το ’43 ήμουν μπροστά, στου Κουρσκ το μονοπάτι
Κι ας γίνονταν πίσω μου όλα σωρός σμπαράλια!
Η φρίκη έστηνε χορό και στη δική μου πλάτη
Ώστε να ζεις, παιδάκι μου, ήσυχα και με ασφάλεια!

Πονούσε, έβριζε, έπινε. - Τι κάναν οι δικοί μου;
Ρωτούσε ο διοικητής, κοιτάζοντας στο πιάτο
- Αλήτη, κέρδισες εσύ ζωή απ’ τη ζωή μου
Ν’ αδειάζεις έτσι αδιάντροπα ό, τι έλαβες γεμάτο!

Μ’ ένα τουφέκι να σ’ έστελνα τώρα μέσα στη μάχη!
Αλλά στη βότκα αμφότεροι έχουμε ευστοχία
Τρέξε ώς το χαράκωμα στου Κουρσκ τη μαύρη ράχη
Τρέξε να δεις τον γέρο διοικητή και τότε επιλοχία.

Κι ενώ χαλάρωνε αυτός, ακόλουθος γινόμουνα σ’ εκείνο το μεθύσι
Στο τέλος της κουβέντας μας τον πιάνω εξαπίνης
Τον πρόσβαλα χωρίς αιδώ. - Κατάλαβα, διοικητά!
Μα στρατηγός ποτέ σου δε θα γίνεις!