Στην τουρκική μεθόριο ή με το Πακιστάν στο διάβα κάποιων χρόνων
Θα στέκονται στο όριο κάποιοι φρουροί συνόρων
Τα φυλάκια πάντα δεξιά για πέντε ανθρώπους
Όλοι βγάζουνε σκοπιά μαζί κι ο λοχαγός τους.

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Άνθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!

Η κοπέλα τ’ αρχηγού που έφθασε κοντά του
Του λέει «αγάπη μου» και του δείχνει κάπου
Τον πείθει ότι δε γίνεται έτσι να την αφήσει
Δίχως άνθη ο γάμος τους; Μόνο με μεθύσι!

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Άνθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!

Στο εχθρικό στρατόπεδο και στον αρχηγό τους
Πάλι τα λουλούδια αυτά μπαίνουν στην καρδιά
Μόνο εκεί στα τούρκικα ακούς να μιλάνε
Γάμος, λένε, γίνεται γάμος και χαρά.

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Άνθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!

Οι δικοί μας οι φρουροί νιώθουν το μαράζι
Τρεις κι ο λοχαγός μαζί πάνε όπου τους βγάζει
Πού να ξέρουν οι άμοιροι όταν βάζουν πλάτες
Πως για τα λουλούδια αυτά θα βγουν κι οι Ασιάτες.

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Άνθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!

Μέθυσε απ’ τη μυρωδιά ο λοχαγός στο μέρος
Αλλά κι ο αντίπαλος βγήκε μεθυσμένος
Ο αρχηγός στα μπόσικα κραυγή πόνου βγάζει
Κι ύστερα στα ρώσικα «...τβαγιού ματς» φωνάζει.

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Ανθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!

Έπεσε ο λοχαγός! Ταξίδεψε το όνειρο του εκείνο
Ν’ ανοίξει τη μεθόριο σαν πόρτα στο Κρεμλίνο
Γιατί εκείνος απορεί αλλά κι οι εχθροί μας
Αφού δεν κατανοούν το χώρισμα στη γη μας.

 
 

Ποιος δεν τα αντίκρισε χωρίς να μαραζώσει
Άνθη ολοζώντανα στη νεκρή τη ζώνη!