Ετοίμασε μου λουτρό, οικοδέσποινα
Να καώ, στο κορμί τα σημάδια να σβήσω
Πάνω στον πάγκο για το πλέον απόμακρο
το αμφίβολο εντός μου να πνίξω

Θα συντρίψω την κάθε μου απρέπεια
Κρύο ντους, να φύγουν όλα μακριά μου
Μια κολλημένη λατρεία για πρόσωπο
Που μελανιάζει στο στήθος ζερβά μου.

Ετοίμασε το λουτρό μου διάφανο
το λευκό φως η ζωή μου έχει αφήσει.
Θυμωμένος εγώ, μες στην τρέλα μου
Ο καυτός ατμός τη γλώσσα θα λύσει.

Πόση πίστη ακόμη το δάσος να έπαιρνε
Πόση θλίψη να μάθουν να βγάζουν οι δρόμοι
Ζερβά το προφίλ του Στάλιν στο στήθος σου
Και δεξιά της Μαρίνας ανφάς η μορφή.

Αχ, τι τραβώ για την άπιστη πίστη μου
Στον παράδεισο πόσο, χαλαρώνω καιρό!
Να αλλάξω επιτέλους τη ζωή μου την άχαρη
Σκοτεινά βυθισμένος στον χαζό μου εαυτό

Ετοίμασε το λουτρό μου διάφανο
το λευκό φως η ζωή μου έχει αφήσει.
Θυμωμένος εγώ μες στην τρέλα μου
Ο καυτός ατμός τη γλώσσα θα λύσει.

Ναι, θυμάμαι στο πρωινό άγριο ξύπνημα
Προφταίνω στον αδελφό μια κραυγή: Ευκαιρία!
Δυο ωραίοι φρουροί αμέσως μ’ αρπάξανε
Με στέλνουν απ’ τη Σιβηρία ...στη Σιβηρία.

Και μετά στην καριέρα, ναι, μες στον βάλτο μου
καταπίνοντας ακατέργαστα δάκρυα που στάζουν
Πιο κοντά στην καρδιά τα προφίλ μας κεντήσαμε
Για να ακούει αυτός τις καρδιές μας πώς σπάζουν.

Ετοίμασε το λουτρό μου διάφανο
το λευκό φως η ζωή μου έχει αφήσει
Θυμωμένος εγώ μες στην τρέλα μου
Ο καυτός ατμός τη γλώσσα θα λύσει.

Ωχ, του σχολαστικού την ιστορία την τρέμουμε
Δυο σκέψεις κυβερνούν στο μυαλό για την ώρα.
Από την ομίχλη του χθες στο παγωμένο μας πέρασμα
Μην καταλήξουμε στην καυτή ομίχλη του τώρα.

Με κεντρίζουν ιδέες, που αποκτούν τα γενόμενα
Να έχω πάρει αδίκως μια άδεια και μόνο
Μην και πιάσω ξανά της σημύδας το φρόκαλο
Κληρονομιά των πιο μαύρων μας χρόνων.

Ετοίμασε το λουτρό μου διάφανο
το λευκό φως η ζωή μου έχει αφήσει.
Θυμωμένος εγώ μες στην τρέλα μου
Ο καυτός ατμός τη γλώσσα θα λύσει.