Κάθε άνομη νύχτα τη βρίσκω
Να γράφω προτιμώ σ’ αυτά τα λεπτά.
Μπροστά στου τηλεφώνου το δίσκο
Να σχηματίζω 07.

Γεια σου, κοπέλα μου! Πώς σε φωνάζουν; Τόμα.
Το εβδομήντα δύο; Ν’ ανασάνω καρτερώ.
- Έλειπα; Αδύνατον, στο σπίτι είμαι ακόμα!
Να που μου απάντησαν. - Χαίρετε, είμαι εγώ!

Ζω ακόμη μια άνομη νύχτα.
Δεν κοιμάμαι, ουρλιάζω γι’ αυτό!
Γιατί πρέπει να μπαίνω σε λίστα
Για ανθρώπους που τόσο αγαπώ;

Κοπέλα μου, πρόσεξε! Εσύ το εβδομήντα δύο!
Αλλο δε γίνεται, τον χρόνο δεν κρατώ
Οι γραμμές στον διάολο, αύριο πετάω!
Να λοιπόν που απάντησαν... Χαίρετε, είμαι εγώ!

Το τηλέφωνο μοιάζει με εικόνα
Ο κατάλογος τρίπτυχο-άγιο, λίστα ιερή
Είναι η τηλεφωνήτρια μαντόνα
Την απόσταση όσο κάνει μικρή.

Γλυκιά κοπέλα μου, δώστε μου κι άλλο χρόνο!
Απ’ την παλάμη σου πίνω πια νερό!
Είσαι ένας άγγελος, κατάλαβέ το μόνο, σε εικονοστάσι σε κρατώ.
Να λοιπόν που απάντησε. - Χαίρετε, είμαι εγώ!

Τι πάλι προέκυψε, βλάβη στις γραμμές σας;
Ποιος ανακατεύεται στο σύστημα, τι λέν’;
Δε με νοιάζει πλέον, μπορώ να περιμένω
Ξεκινάτε κάθε βράδυ πάντα απ’ το μηδέν.

07, χαίρετε! Πάλι εγώ. Τι έχετε;
Όχι! Δε χρειάζεται. Τώρα για το Μαγκαντάν δώστε μου γραμμή.
Σας το λέω καθαρά, δε θέλω τηλεφώνημα
Να μάθω για έναν φίλο μου, πώς ζει ο φτωχός εκεί.

Πολλές άνομες νύχτες ακόμα
Χωρίς ύπνο, μια νύχτα στεγνή
Ονειρεύομαι κάποια μαντόνα
Και λες με κάποια μοιάζει αυτή.

Κοπέλα μου, πρόσεξε! Πάλι εγώ, Τόμα!
Στο περίμενε δε γίνεται, ανάσα δεν κρατώ.
Ναι, εγώ, βέβαια εγώ. Φυσικά είμαι στο σπίτι!
- Σας ενώνω, απαντάτε. - Χαίρετε, είμαι εγώ!