Τα κλαριά των ελάτων ψηλά χαιρετάν
Τα πουλιά εγνοιανά κελαηδούνε
Σ' αγριόδασος ζεις μαγεμένο και αν
θες να φύγεις αδύνατο σου 'ναι.

H πασχαλιά ας ρίχνει βροχή λουλακί
Την κερασιά να γδύνει ο αγέρας.
Μα ας είναι, εγώ θα σε πάρω από 'κει
Σε παλάτι με τρίλιες φλογέρας.

Χίλια χρόνια το σύμπαν σου μάγοι σφαλούν
Κρυφό μένει στο φως και σε μένα
Λες πως μέρη πιο ωραία δεν θα 'βρεις αλλού
Απ' τα ξέφωτα τα γητεμένα.

Το χορτάρι την πάχνη ας μη δει το πρωί
Αν σβηστεί το φεγγάρι τι κρίμα.
Μα ας είναι, εγώ θα σε πάρω από 'κει
Σ' ένα πύργο με θέα στο κύμα.

Ποια μέρα, ποιαν ώρα να ξεκλέψεις μπορείς
Σιγά να 'βγεις να σε συναντήσω;
Θα σε πάρω στα χέρια και πάμε χωρίς
Ούτε χνάρι ν' αφήσουμε πίσω.

Θα σε κλέψω, το κλέψιμο αν προτιμάς -
Ή μάταια σκορπούσα το σφρίγος;
Το καλύβι μια Εδέμ, στέρξε, θα 'ναι για μας
Αν πιαστούν το παλάτι κι ο πύργος!