Ποιος είπε «Όλα κάηκαν, έγιναν στάχτη;
lΣτη Γη δεν θα βρεις πια σπόρο να σπείρεις»;
Ποιος είπε ότι η Γη είναι τώρα νεκρή;
Όχι! Μόνο, για λίγο, παίρνει μια ανάσα

Τη μητρότητα δεν μπορείς να της πάρεις:
Ποιός μπορεί ν' αδειάσει τις θάλασσες;
Ποιος το πίστεψε πως η Γη έχει καεί;
Όχι! Μαύρισε μόνο, από θλίψη.

Το σώμα της σχίσαμε, σκαμμένες βαθιά
Ανοιχτές πληγές και κοράκια πετούν γύρω
Γυμνά νεύρα, η Γη που μας θρέφει πονά
Με πόνο που ποτέ δεν γνώρισε ο κόσμος

Θα τ' αντέξει όλα αυτά, θα υπομείνει
Μη σκεφτείτε πως η Γη έχει ξοφλήσει!
Ποιος είπε ότι η Γη τώρα δεν τραγουδά;
Ότι έχει για πάντα σιωπήσει;

Όχι! Παλεύει, με κραυγές που τρυπάνε τ' αυτιά,
Βγαίνουν από πληγές βαθιές και βαθύτερες ρίζες
Γιατί η Γη είναι η αληθινή μας ψυχή
Και η ψυχή δεν ποδοπατιέται!

Ποιος το πίστεψε ότι η Γη έχει καεί;
Όχι! Μόνο, για λίγο, παίρνει ανάσα