Από τον απότομο βράχο, ακριβώς πάνω από το χείλος της αβύσσου
με το μαστίγιο χτυπάω τα άλογά μου. Τα χτυπάω δυνατά, για να τα οδηγήσω μπροστά
Μου τελειώνει ο αέρας... ρουφάω την ομίχλη, πίνω τον άνεμο
Ξέρω με μιά μοιραία έκσταση... νιώθω... πως είμαι τελειωμένος, είμαι τελειωμένος

Επιβραδύνετε λίγο άλογά μου, επιβραδύνετε, σας παρακαλώ!
Μην ακούτε το καμουτσίκι μου που σας χτυπά!
Αλλά, τα αλογά μου, μα την τύχη μου είναι τόσο ιδιότροπα.
Ούτε έζησα τόσο πολύ καιρό, ούτε θα καταφέρω να τελειώσω αυτό το τραγούδι.

Θα αφήσω τα άλογά μου να πιούν νερό, θα ολοκληρώσω αυτό το ρεφρέν.
Λίγω ακόμα θα μείνω στο χείλος...

Θα εξαφανιστώ από τη γη, όπως ένα χνουδωτό φτερό μέσα σε ανεμοστρόβιλο
Σε έναν καλπασμό, ένα πρωί από το χιόνι θα με τραβήξουν έξω...
Δεν μπορείτε να αλλάξετε από αγώνα καλπασμού σε ήρεμο περίπατο, άλογά μου;
Παρατείνετε τουλάχιστον το τελευταίο μου καταφύγιο... το τελευταίο μου ταξίδι...

Επιβραδύνετε λίγο άλογά μου, Επιβραδύνετε, σας παρακαλώ!
Μην παίρνετε διαταγές από το μαστίγιο που χτυπά...
Αλλά τα άλογά μου, μα την τύχη μου είναι τόσο ιδιότροπα.
Ούτε έζησα τόσο πολύ, ούτε θα τελειώσω αυτό το τραγούδι. 

Θα αφήσω τα άλογά μου να πιούν νερό, θα ολοκληρώσω αυτό το ρεφρέν...
Λίγο ακόμα θα μείνω στο χείλος ...

Είμαστε στην ώρα, δεν μπορεί να είναι αργά γιά μιά επίσκεψη στο Θεό....
Αλλά γιατί οι άγγελοι εκεί τραγουδούν σαν να είναι φωνές από δυσάρεστους θνητούς;
Ή ίσως καμπάνα που τρελάθηκε και ξέσπασε σε λυγμούς;
. . .

Επιβραδύνετε λίγο άλογά μου, Επιβραδύνετε, σας παρακαλώ!
Μην παίρνετε διαταγές από το μαστίγιο που χτυπά...
Αλλά τα άλογά μου, μα την τύχη μου είναι τόσο ιδιότροπα.
Ούτε έζησα τόσο πολύ, ούτε θα τελειώσω αυτό το τραγούδι. 

Θα αφήσω τα άλογά μου να πιούν νερό, Θα ολοκληρώσω αυτό το ρεφρέν
Γιά λίγο ακόμα θα μείνω στο χείλος...