Hvar sem er, líka hér, gættu þín góði gangtu aldrei offullur langt út í heim. Bílarnir bruna þar brjálæðislega og betra er að passa sig vandlega á þeim. Líkfylgd í Moskvu lenti illa í þessu á launhelgum degi en sauðdrukknir þó þeir lifandi voru allir keyrðir í klessu en kistan lá alheil í flosmjúkum snjó. Náttúran sjálf gefur skít í allt skvaldur úr skýjunum blixtrandi eldingin þaut en frændi í kistunni kúrandi kaldur af kankvísum löggum var færður á braut. Í kirkjuna að endingu borin var kistan úr kafaldi og næðingnum komst inn að kór það munaði litlu að löggan hún misst'ann líkast til drukku þeir of mikinn bjór. Fólkið grét lítið en geispaði mikið gasprandi presturinn pissfullur hló. Kórinn var falskur, það leið yfir líkið, sem lá þarna í kistuni og fannst komið nóg. Hans gamli boss sá bannsetti ruddi brosti við líkinu og teiknaði kross hinir þeir varirnar lögðu á líkið en líkið hélt ró sinni og gaf engum koss. Hvert sem við hlaupum þeir hlaupa okkur uppi, hver og einn sem við mætum er merktur í nótt. Við erum um lágnættið lifandi hræddir þau látnu í gröfunum sofa öll rótt annað hvort ein eða innan um aðra aldrei þau kvarta um kost og logi Þeim finnst engin ástæða til þess að kvarta því þau eru hvort sem er komin i frí.                        
© Kormákur Bragason. Þýðing, ?
© "South River Band". Söngur, 2002