In de drukte van steden en in de stroom van autos. Wij keren allen terug - wij kunnen gewoon nergens naar toe. En wij dalen vanaf de veroverde toppen achterlatend ons hart in de bergen. Laat de onnodige twisten links liggen voor mijzelf heb ik al een bewijs. Er gaat niets boven de bergen waar ik nog niet ben er geweest. Wie wil blijven alleen in de ramp? Wie wil weg gaan en negeren het geroep van het hart? Wij dalen allen van de veroverde toppen af. Wat is te doen. Zelfs de goden dalen af op de aarde. Laat de onnodige twisten links liggen voor mijzelf heb ik al een bewijs. Er gaat niets boven de bergen waar ik nog niet ben er geweest. Hoeveel woorden en hoopen, hoeveel themen en liederen hebben de bergen bij ons niet aangewakkerd? Zij roepen ons te blijven, maar wij keren terug, iemand van ons voor het jaar en de andere voor altijd. Omdat wij moeten altijd terug komen. Ga niet hier onnodig twisten voor mijzelf heb ik al een bewijs. Er gaat niets boven de bergen waar ik nog niet ben geweest.
© Marianna Travinskaia. Vertaling, 2020