Sei ikkje at jorda er dø’
at ho ikkje kan bære meir grøde
førr ho har bare gjømt sæ ei ti’
og frøan ska spire i skjødet

Ho blir såra og svartne av sorg
når dem voldtar den fruktbare mora
men man tar ikkje saltet fra havet
og man tar ikkje mora fra jorda

Ho blir oppskore’, breint og sprengt
men ho e ikkje dø’, ho e såra
Ho vil sørge med menneskesorg
Ho vil gråte med mennesketåra

Men ho vente, ho står imot alt
Tell ikkje ho blant de døde
Ho skal klæ sæ i blomstra og grønt
Ho skal ælske og vokse og føde

Ho ska sønge sin jordiske sang
sjøl om tus’ner voldtar og skjende
Ho ska verne vår menneskesjel
med jordiske menneskehender