I rozeszły się nagle drogi:
Jeden na północ, drugi na zachód spieszy.
Smutno mi, gdy i mnie porzuca drogi,
Z przyjaciół najlepszy.

Odszedł - mówią, niewielka strata
Dla wielu ludzi.
Dla mnie to jakby pożegnanie z bratem,
To przestrach budzi.

Po pewnym czasie - pech za pechem,
Ha passa, czarna seria.
Samo zmartwienie nie jest grzechem,
Lecz nim się staje - bez przyjaciela.

Odszedł - mówią, niewielka strata
Dla wielu ludzi.
Dla mnie to jakby pożegnanie z bratem,
To przestrach budzi.

A gdy przyjaciel mój wróci
I powie: spór był pomyłką...
Na to co było spojrzenie rzucę
I się uśmiechnę tylko.

Odszedł - mówią, niewielka strata
Dla wielu ludzi.
Dla mnie to jakby pożegnanie z bratem,
To przestrach budzi.