Nie lubię fabuł z kiepskim zakończeniem, I pędu życia nigdy nie mam dość, Nie lubię, gdy ogarnia mnie znużenie, Gdy mi z rozpaczy w gardle więźnie głos. Nie lubię, gdy cynizmem zimnym ranią, Gdy fanatyczny mnie dobiega pisk, I gdy ktoś obcy zerka mi przez ramię, Żeby bezczelnie mój przeczytać list. Nie lubię, kiedy trują mi od rzeczy, Lub poganiają: „Jeszcze kwadrans masz...” Nie lubię, gdy strzelają cichcem w plecy, Albo gdy z bliska mierzą prosto w twarz. Nie lubię plotek, co mi wróżą fiasko, I od zaszczytów robi mi się mdło, Nie lubię, gdy pod włos próbują głaskać, I gdy rysami „ozdabiają” szkło. Takim, co nigdy nie brak im rezonu, Jakoś nie ufam. I zamieram aż Gdy słowo honor znika z leksykonu, I honorowym się nazywa łgarz. Nie żal mi wcale, gdy się w przepaść toczy Ten, co niejedno życie w popiół starł. Nie lubię bezsilności i przemocy, Tylko Chrystusa mi na krzyżu żal. Nie lubię siebie, gdy mnie coś przeraża, Kiedy niewinnych krzywdę z dala czuć, Nie lubię, gdy perfidnie w duszę włażą, A zwłaszcza, gdy mi w nią próbują pluć. Nie lubię aren - z tłumem, z trybunami, Tam się kupuje poklask i rząd dusz. I niech nie mamią mnie obietnicami, Ja nie polubię tego nigdy już!
© Marlena Zimna. Tłumaczenie, 1994
© Artur Jackowski. Wykonanie, 2010
© Viktoras Pustovojus. Wykonanie, 2011
© Janusz Kasprowicz. Wykonanie, 2012