To śmieszne, żeby człowiek bólu strzegł,
Po pewnym czasie czym innym żyje. -
A mój smutek jest jak wieczny śnieg:
Nie mija, nie mija.

I chociaż bym przerwał chętnie
Łączącą nas nić.
Tęsknota ta i smutek chyba we mnie
Wiecznie będą żyć.