Marinka, ukochana ma Marinka!
Bez ciebie każda czasu odrobinka
Traci swój czar. To jakby w strasznym śnie
Połowy serca ktoś pozbawił mnie!

Marinka, ukochana ma Marinka!
Tak delikatna, jak na wietrze trzcinka!
Kto mi rozjaśni zachmurzony świt?
Tylko ty jedna. Ty - i więcej nikt!

Marinka, ukochana ma Marinka!
Daleka niczym w baśni Maeterlincka,
Jesteś jak słońce i jak rajski ptak, -
Droga do ciebie - to do raju szlak!

Marinka, ukochana ma Marinka!
Tak zagadkowa, jak kultura Inków,
Nie ważne dokąd, tylko ze mną chodź, -
Gdy jesteś ze mną, drogi nie mam dość!

Gdy „Rosja, Lete, Lorelay" - oznajmił
Poeta, jego słowa nie umarły.
Rosja to ty, i Lete, i jej sny.
A Lorelay - broń Boże! Ty - to ty!