Oto nadeszły triumfu dni! Wymarli wszyscy przeciwnicy, Lecz podświadomość mówi mi, Że się banalnym staje życie. Czemu już teraz nie słuchamy Pierwszej z kupionych wspólnie płyt? Marinko, co my wyprawiamy! Nie da nam drugiej szansy nikt! Tempo przeżytych lat zawrotne, Rzucona pierwsza płyta w kąt, - Zginę jak Chrystus, tylko dotknij Ukrzyżowanych moich rąk. Za to, co życia jest już częścią, Po cóż obwiniać cały świat! Kocham cię strasznie, do szaleństwa, Jak może kochać tylko brat!
© Marlena Zimna. Tłumaczenie, 1995