Wosk ze świec się topi
Ha patynę parkietów.
Na ramiona srebrne krople
Sączą się z epoletów.

Jak w agonii spienione
Złote burzy się wino.
To, co było niech zniknie, zmienione...
Co ma być - wszystko jedno.

I w przedśmiertnym znużeniu,
Oglądając się w dal
Uciekaję jelenie
Wprost na zagładę salw.

Ktoś już lufę kieruje
Na aksamit niewinny
To, co było niech zniknie, zmienione...
Niech już przyjdzie to inne.

Ktoś przebiegły i zły,
Ciesząc się zbyt pochopnie,
Ostre strzały napina
Na zachodu mdłe ognie.

Słychać w burzy melodii
Nuty te same wszędzie
To, co było niech zniknie, zmienione...
Co ma być - niech już będzie.