Çılgın toplumun ruhuydum,
Sana da anlatayım:
Adım, soyadım, baba adım...
KGB’de1 iyi bilinirim.

Tüm cadde bana aşıktı,
Ve Savelovskij İstasyonu2 da,
Bilirdim benle ilgilendiklerini,
Yine de oldukça dikkatliydim.

Hırsızların yakınıydım,
Cepçilerin adamıydım,
Yoldaş Şef Tokarev,
Benim yüzümden uykusuzdu.

Hayatta hiç zorlanmadım,
Büyük işler yakamı bırakmadı,
Ama bir gün biri uyduruk bir iş için,
Öttü, sattı, yaktı - ben de yandım.

Şef acımasızdı,
Ama en azından sorguya çağırdı,
Ben ise hep alttan aldım onu,
Alçakgönüllüce cevapladım soruları:

"Merhumların ruhlarını ben almadım,
Kaderlerini değiştirmek haddime mi,
Aslında ben de, şefim, rahat uyurum,
MUR’daki3 herkes gördü tabutun içini!"

Dava uzun sürmedi,
Kararı oyladılar,
Verebilecekleri ne varsa verdiler,
Savcı yetkisini kullanıp bir beş yıl daha ilave etti.

Avukatım indirim istedi,
İyi hal gösterdiğim için,
Ama savcı epey sertti,
Bence haklı da değildi.

O zamandan beri sanatım sustu,
Sıkılgan bir kişi oldum,
Neden toplumun ruhu olayım ki,
Zaten bu toplumun ruhu yok.