Annemle ve babamla yaşardım Arbat’ta
Keşke hep öyle olsaydı ya! -
Şimdilerde revirdeyim -
Sargılar içinde, yatakta...

Şerefimiz, gözümüzün nuru Klava’mız -
Hemşiremiz - aydınlık ışığımız!..
Sağımda yatan, yürüdü Tanrı’ya,
Solumdaki, daha hayatta.

Bir gün, sanki gaz dumanında
Sol yanımdaki komşu bana
Dedi: "Delikanlı baksana,
Ama senin ayağın yok".

Olur mu öyle şey? yalan kardeşler, -
O belki şaka yaptı,
"Keseceğiz!" dedi bana doktor,
"Ama sadece parmakları".

Soldaki yatak komşum,
Güldü, eğlendi benle,
Gece uykusunda bile
Ayağım girdi düşüne.

Alay etti: ayağa kalkamazmışım,
Bir daha karımı göremezmişim,
Sen, kendi haline bak, yoldaş,
Sen kendi derdine yan!

Eğer topal olmasaydım
Yataktan aşağı inerdim -
O soldaki yatak komşumun
Gırtlağını dişlerdim!

Yalvardım hemşire Klava’ya
Göstersin ne haldeyim...
Sağdaki yaşasaydı, -
Doğruyu ondan dinlerdim.