Seni şu anda seviyorum,
Gizli değil - alenen.
Işıltınla yanıyorum, ne “sonra” ne de “önce”.
Hıçkıra hıçkıra, yahut - güle güle, Her şekilde - seni şimdi seviyorum,
Geçmişte - arzulamıyorum, gelecekte - bilmiyorum.

“Seni sevdim” - geçmiş zaman -
Kabirden de hüzünlü, -
İçimdeki tüm değer verdiğim şeyler kanatlarımı kırıyor, ayaklarımı bağlıyor,
Şairlerin şairi dese de:
“Ben sizi sevdim: bu sevgi belki de...”1

Bu bırakılmışlık ve solgunluk ifadesi -
Burada bir pişmanlık da var, bir hoşgörü de,
Tahtı alaşağı edilmiş hükümdar gibi.
Burada gitmiş olana bir acındırma
Hevesi var, hevesin tükendiği noktada,
“Seni seviyorum” ifadesine ise bir güvensizlik.

Seni şimdi seviyorum
Ölçüsüz, kayıpsız,
Bir asır benim için şu an - Damarlarımı kesmiyorum!
Zamanın içinde, devamında, şimdi
Geçmişte nefes almıyorum ve geleceği sayıklamıyorum.

Adım adım, kulaç kulaç
Sana doğru, kelle koltukta! -
Ayaklarımda zincirler ve kat kat ağırlıklarla2.
Sen yeter ki kazara zorlama beni,
“Seni seviyorumdan” sonra “seveceğimi” eklememe.

“Seveceğimde” bir burukluk var, tuhaf da olsa,
Uyduruk bir imza, bir kurt yeniği
Geri adım için bir ön alış, ihtiyat tedbiri,
Renksiz bir zehir bardağın dibinde.
Okkalı bir tokat gibi yüze -
Sorun seni şimdi sevmemde.

Bir Fransız düşü görüyorum,
Zaman kaygısından uzak,
Geleceğin - öyle olmadığı, geçmişin - başka türlü olduğu.
Çivilenmişim bir rezil direğe,
Dil engeline takılmışım.

Ah, bu dil farklılığı!
Bu durum - yıkım.
Ama ikimiz bir çıkış yolu arar buluruz.
Seni seviyorum, karmaşık zaman dilimlerinde -
Gelecekte de, geçmişte de, şimdide de!..