Bir kaçış denemesiydi -
Küstahça, aptalca, güpegündüz, -
Vologodski’de - ayaklardan
Dosdoğru kafanın dikine.

Ve atladık öte yana iki kişi -
Bir koşu ki - nefes nefese,
Muhafızların görüş mesafesinde,
Ha... Bir de kar... Ta belde.

Kıta örnek gösterilecek bir şekilde dizilmişti,
O yaşlı, testeremsi ses - "Dostluk" - diye uludu,
Ve aklına geliverdi kurşunun hikmeti,
Kulede gözü açılan üç silahlının.

Herkes yüzükoyun uzandı,
Burunlarını kara gömdü, -
Bizim ikimizin ardından ise
Kudurmuş köpekler geliyordu.

Dokuz gramlık yakıcı kör kurşunlar,
Yeriniz mi dardı o silahlarda?!
Biz arpacığın hedefinde kıvranıyorduk,
Sanki kazıktaymışız gibi.

Kıyıya kadar koşmamız gerek, hedefe değin, -
Ama yukarıdan, kuleden - kaderimiz çizilmiş:
Orada atıcıların hedefinde seğirtiyorduk -
Ne gülünç, tam komedi.

Dönüp de bir bakmalıyım,
Kimle çıktım yola,
Kimle ölüm riski aldım,
Kimle maceraya kalkıştım?!

Bir yerlerde karşılaşmış gibiydik, -
Biraz kendime gelir gibi olduğumda -
Hırıldadım: "İsim ne?
Kaçıncı maddeden içeridesin?"

Ama geç kalmıştım: kurşunlar ona
Çarpı işareti attı - enseye, bele, iki omuza, -
Bense koştum, düşündüm: ulaşabilir miyim?-
Ve fark etmedim bile olayın sıcaklığıyla.

Ben o zırtaboza,
Neden, dedim, arkada kaldın?
O ise yan tarafta
Beynini yere seriyordu.

Kendimi kaybetmiştim! - Kışlığım
Üstümde kurumuştu:
Çifteliler takırdıyordu,
Aynen savaşta olduğu gibi!

Göğüslere yapışırcasına tutundum taşa:
İtler yakınsa - sakın ha koşma!
Köpekler dilleriyle toprağı nemerttiler -
Ve dağılmış beyni yaladılar.

Ben de doğruldum,
Cenaze gibi bembeyaz, -
Ve baktım - ahbap, çavuş,
Hepsi beni bekliyor.

Tükürdüler cesede: "Geber, hayvan herif!
Ondan hayır yok:
Canlı yakalansaydı - bir ellilik,
Ölüsü - beş para etmez".

Ekibin önünde art-arda yürüdük,
Sonra - karları silkeleyip hücreye:
Onlar kendi mekânlarına döndüler - ödül için,
Ben ise yeni ceza almaya - kaçtığım için.

Önce ayak diredim,
Sonra vazgeçtim.
Tüm ekip dövdü beni -
Dinlenip dinlenip.

Aynı âlemle boş yere korkutuyorlar, -
Her iki âlemin de eli sopalı:
Öte yandan bindiriyorlar - ben bu yana,
Bu yandan bindiriyorlar - ben öte yana.

 
 
 
 

Gururumu iç çamaşırımın altına sakladım -
O diğer gururluların ise topuk yaladıklarını bile gördüm, -
Gittim hücreye yalamak için kendi yaralarımı, -
Olmadı, iyileşmediler - işte izleri.

Gidebilseydik keşke kıyı boyuna kadar, -
O ölen adam da öyle zayıf biri değildi, -
Onların eline ve
Köpeklerin patisine düşecek kadar.

İşte hikâyenin sonu.
Av, avcısına koştu,
Kestiği gibi götürdü avcı
Kaçağın yarı-yüzünü.

Her şey boruların içinde, vanalar kapatılmış, -
Geceler boyu uluyorlar, çeniliyorlar.
Ne yapmalı? Yaralara, yaralara tuz basmalı:
Daha iyi hatırlanır böylece - varsın can acıtsınlar!