Belki de, bir ellilik devirdikten sonra,
Yokluğun esaretindeki ressam
Bir başkasının paletiyle karşılaşmıştı
Ve yabancı bir çizim sehpası ile.

Yapacak pek bir şey kalmadı -
Canlı bir natür çizmeli, -
Bak - ne hoş bacaklar
Yüryor mağrur bir başla.

Venüs’ün yanına sokuluyor:
"Biliyor musun, diyorlar ki -
Dante Alighieri kendininkinin ardından
Düşünmeden cehenneme dalmış!

İkimiz için cehenneme ihtiyaç yok -
Gölgelerin hükümranlığı soğuk...
Bana Leonardo derler.
Hadi hemen soyun!

Ben seni - çıplak da olsan -
Hareketlerimle aşağılamam, -
Gel seni resmedeyim, -
Ya da kille şekledeyim!"

Ama hemşire dedi ki:
"Ay, hiç sizde sıkılma yok mu!
Ben namuslu bir katoliğim -
Ve buna rızam yok!

Harabettiler şimdilerde -
Yatağa atıyorlar!
Şşşş - Leonardo da Vinçi -
Rafael de kim ola ki?

Alışık değilim duygu olmadan -
Hayatta rızam yok!
Sanat için de olsa, olll-maz, -
İlkin nikahına al!

O zaman yatak odasında soyunuruz -
Bütün insanların başına geldiği gibi...
Dahi olsan kaç yazar?-
Korkarım ki, biz aptal değiliz!"

"İyi de bana ilham geldi, -
Hatta vecd bile diyebiliriz!" -
Coşkuyla haykırdı ressam...
Ve hemen düğün dernek kuruldu.

...En aşağı tabakadan kadını
Bir seferinde karanlıkta gördüm, -
O Mona Lisa idi -
Tam da o tuvaldeki haliyle.

Sorrento’daki eski arkadaşlarına
Hava atıyordu o yılan:
"Ustalıkla entellekt birini
Aldım kocalığa!.." diyerek.

Bir yıldan fazla çalıştı çabaladı -
Bu uzun süre boyunca
Sırım sırım sırıttı Gioconda:
"Vah aptalım vah" diye!

...Şarkıda ipucu veriliyor
O gülücükteki esrarı çözmeye, içinde ise -
Kadın milleti dalga geçiyor
Kocaların saflığıyla!