o kıştaki kar kadar saftı
pislikte - köleler - sağdan koşarlar
ama sonrasında onun mektupları ellerimi yakar
muzip gerçeği öğrenirim

bilmiyordum: alçakgönüllülüğün sadece bir maske olduğunu
ve maskeli balo şimdi bitiyor
evet, bu sefer bir fiyaskoya katlandım
umuyorum, bu son seferdi

düşündüm: günlerim sayılı
damarlarıma girmiş olan kötü kan
mektubu bir yılanın başı gibi ezdim
ve parmaklarımın arasından sadakatsizliğin zehri aktı

acı çekmeyi ve sürünmeyi bilmeyeceğim
gelmekte olan rüzgar gözyaşlarımı silecek
aşağılama atlarımla yarışamayacak
kar fırtınası izlerimi korumayacak

bundan dolayı, arkamda bırakıyorum
bu gri çirkin gökyüzünün altında,
menekşelerin kokusu, karanfillerin çıplaklığı
ve eriten karla karmakarışık (?) gözyaşları

moskova ne gözyaşlarına ne de tek bir damlaya inanıyor
bu yüzden artık hıçkırmaya niyetlenmiyorum
yeni düellolara acele ediyorum
ve, her zamanki gibi, kazanmaya niyetleniyorum!