Масты згарэлі, паглыбелі броды. І цесна між галоў і жыватоў. Паперакрыты выхады-ўваходы, І шлях адзін - туды, куды натоўп. Па двое, як запрэжаныя коні, Што ўжо не хочуць хамутоў скідаць, Натоўп ідзе па кругавым загоне, Вялікі круг, і мэты не відаць. Цячэ, пад дождж патрапіла палітра. Гук патанае, як ні заклікай. Няма ні пахаў, колераў, ні рытмаў, І кісларод з паветра пазнікаў. Чыё вар’яцтва ці чыё натхненне Кругавярчэнне тое перарве? А можа, гэта вечнае імкненне? Той самы шлях наперад з веку ў век?..
© Міхась Булавацкі. Пераклад, 1999
© Міхась Булавацкі. Выкананне, 2016