Спяшайся - худы грыф над краінаю кружыць!
Лес - мясціна тваю - па вясне навесці!
Чуеш - гулка зямля пад нагамі дрыжыць?
Бачыш - шчыльная смуга над палямі ляжыць? -
Гэта росы ўскіпаюць ад нянавісці!

Нянавісць - у нырках набрынялых стамляецца,
Нянавісць - у нас затоена бурліць,
Нянавісць - потым скрозь скуру працякае,
Галовы нашы паліць!

Паглядзі - што за рудыя плямы ў рацэ -
Зло вырашыла парадак у краіне навесці.
Дзяржальні мячоў халаднеюць у руцэ,
І адчай б’ецца, як птушка, у скроні,
І заходзіцца сэрца ад нянавісці!

Нянавісць - юным ует твары,
Нянавісць - просіцца з берагоў,
Нянавісць - прагне і жадае напіцца
Чорнаю крывёй ворагаў!

Так, нас нянавісць у палон захапіла цяпер,
Але не злосць нас будзе з палону весткі.
Не сляпая, не чорная нянавісць у нас -
Свежы вецер нам высушыць слёзы ў вачэй
Справядлівай і сапраўднай нянавісці!

Нянавісць - пі, перапоўнена чара!
Нянавісць - патрабуе выйсця, чакае.
Але высакародная нянавісць наша
Побач з каханнем жыве!