Тут лапы ў елак дрыжаць на вісу, Тут птушкі пяюць гаманліва. Жывеш у зачароўваным дзікім лясу, Адкуль і сыйсці не мажліва. Хай чаромха сохне рушніком на вятру, Хай дажджом асыпаюцца кветкі. Усе адно адусюль я цябе забяру У палац, дзе гуляюць на флейце! Увесь твой свет ведзьмарамі на тысячы год Сакрыт ад мяне ды сусвету І ты разважаеш: "Няма прыгажэй, Чым свет зачароўваны гэты!" Хай на лісцях не будзе расы раніцой, Хай луна з небам хмурым у своры, - Усе адно я цябе адусюль забяру, У светлы церам з балконам на мора! У якім дні на тыдні, у каторым часу Выйдзеш ты да мяне сарамліва. Я калісці цябе на руках аднясу, Дзе удваех адшукаць не мажліва. Украду, калі крадзеж табе па душы, - Ці дарма я свой моц разбазарыў?! Ты пагодзься пакуль што на рай ў шалашы, Калі церам ужо нехта зяняў!
© Лана Берестянская. Пераклад, 2013