На брацкіх магілах не ставяць крыжоў,
І ўдовы тут плакаць не маюць.
Да іх хтось ці кветкі нясе зноў і зноў
І Вечны вагонь раздзімае.

Учора тут дыбіла глебу ў агні,
А сёння - гранітныя пліты.
Тут лёсаў няма персанальных - ані!
Усе лёсы ў супольныя зліты.