Зноў сню жоўтыя агні,
І хрыплю - у сне я:
“Ну, пачакай, ну, не гані -
Ранак зразумее!”

Ды і ўранку ўсё не так,
І няма вяселля:
Курыш нашча, як басяк,
П’еш няўзнак з пахмелля.

 
 
 
 

У карчме - зялёны штоф,
Белыя сурвэткі, -
Рай для блазнаў, жабракоў,
Я - як птушка з клеткі.

Ў храме - змрок, нязграбны дзяк.
Ладан копціць неба...
Не, і ў храме ўсё не так,
Ўсё не так, як трэба!

На гару лячу наўскач
І маўчу пра мрою, -
Вольха на гары, хоць плач,
Вішня - пад гарою.

Хоць бы схіл плюшчом спавіць -
Муляе патрэба
Хоць што-небудзь адрадзіць...
Ўсё не так, як трэба!

 
 
 
 

Я - па полі ўздоўж ракі:
Свет у цьме без Бога!
Ў чыстым полі - васількі,
Доўгая дарога.

Ўздоўж дарогі - лес густы
З бабамі-ягамі,
А ў канцы, там дзе кусты,
Плаха з тапарамі.

Коні - з музыкай у такт
Цягнуцца ў лагодзе.
Ўздоўж дарогі ўсё не так,
Пагатоў - ў гасподзе.

Ні царква і ні кабак
Не святыні ў “царстве”!
Не, спадарства, ўсё не так!
Ўсё не так, спадарства...