Я не люблю фатальнага зыхода
Заўсёды за жыццё я пастаю.
Я не люблю пару любую года
Калі вясёлых песень не пяю.

Тых не люблю, цынізм якія маюць,
Ў захопленасць, не веру, як дзяўчо,
Яшчэ - калі мае лісты чытаюць,
Заглядваючы мне цераз плячо.

Я не люблю, калі - напалавіну,
Размова перарвана - зноў дакор.
Я не люблю і выстралаў у спіну
Яшчэ я супраць выстралаў ва ўпор.

Я ненавіджу плёткі ў стане версій,
Чэрвей сумненні, колкую імглу;
Або - калі ўвесь час ды супраць шэрсці;
Або - калі жалезам ды па шклу.

Я не люблю ўпэўненасці сытай, -
Хай лепей тармазы адкажуць "стоп".
Мне прыкра слова "гонар" што забыта,
За гонар што прымаецца паклёп.

Калі я бачу зломанае крылле -
Не маю жалю, гэта нездарма:
Я не люблю насілля і бяссілля, -
Распятага Хрыста, шкада, няма.

Я не люблю сябе, калі баюся
Мне прыкра, як невінаватых б'юць.
Як лезуць у душу я не смяюся,
Тым больш - калі ў яе яшчэ плююць.

Я не люблю манежы і арэны:
На і х мільён мяняюць па рублю.
Уперадзе хай будуць перамены -
Ніколі гэта я не палюблю.